‘Ooit startte ik als hotdogverkoper op de wei van Rock Werchter’

Hoe bent u 20 jaar geleden op het idee gekomen om Spikes op te starten en welke voorbereidingen gingen vooraf?

Dat is een lang verhaal, maar ik probeer het zo beknopt mogelijk te vertellen. Tijdens mijn middelbare school startten we een eigen jeugdhuis, los van elke zuil en volledig zelf gefinancierd. Best ook succesvol met een 150-tal leden. Om daarvoor geld binnen te krijgen, namen we ook risico’s en kochten we ons bijvoorbeeld in als de standhouder van alle hotdog-kramen op de wei van Rock Werchter en andere festivals. Toen al wist ik, ‘ik word ooit ondernemer’. 

Voor Spikes zat ik reeds in de softwarewereld, nl. bij Real Software zoals nog andere collega’s van Spikes. Op het einde van mijn carrière was ik verantwoordelijk voor de roll-out en implementatie van software in Europese bedrijven en kreeg ik overal ‘op mijn dak’ omdat het geen goede software was. Spijtig genoeg was dat het enige wat er te bieden was die tijd. 

Dit zette mij tot nadenken - er moet toch een collaboratieve software zijn? Ik ga dit gewoon zelf proberen. Eind februari 2002 gaf ik na 15 jaar mijn ontslag bij Real Software. Ik hoefde geen opzeg, maar eiste wel dat ik zelf een zaak mocht opstarten, mogelijks als concurrent. Na 2 à 3 maanden praten met enkele klanten en het opmaken van een businessplan, werd Spikes in mei 2002 opgericht. 

Hoe was het om voor de eerste keer CEO te zijn?

Ik heb dit nooit zo aangevoeld. In mijn vorig leven stuurde ik ook een groot team aan, deed ik verkoop, mensen werven/ontslaan, budgetten halen, etc. 

Wat zijn voor jou de belangrijkste momenten/mijlpalen in deze 20 jaar van Spikes? 

Toen Marc (Vanderheyden) en ikzelf stopten met op projecten te werken. Van 2002 - 2009 werkten wij zelf ook fulltime voor klanten. Buiten de uren waren we bezig met Spikes verder uitbouwen en verkopen.

In 2010 beslisten we om enkel nog met Microsoft-technologie te werken. Dat was een eerste focusmoment. 

In 2014 werden we Partner of the Year van Microsoft. Hieruit haalden we veel groei, dat was mooi, maar eigenlijk ook niet want onze groei was afhankelijk van een te beperkt aantal erg grote migratieklanten. Daar geleerd dat je beter meer kleinere klanten kan hebben die je voor een lange tijd kan ontzorgenn dan een beperkt aantal erg grote klanten die jou enkel op ‘tijdelijke technische expertise’ willen inzetten. 

Sinds 2018 hebben we een heldere visie en houden we ons hieraan. We doen consistent wat we zeggen, verbeteren processen en laten mensen sterker worden in deze processen. Ook de oprichting van Tasks in a Box en OQuila past daar wat mij betreft mooi in. 

 Wat zijn de belangrijkste lessen? 

• Dat specialisatie ontstaat door focus maar dat focus enkel ontstaat als je een superheldere end-state voor ogen hebt, zowel persoonlijk als zakelijk. 
• Dat je dus binnen moet beginnen om buiten te winnen. 
• Dat dat proces jaren kan duren. 
• Dat we geluk hebben omdat we er nog lang niet zijn en daardoor nog vele leuke jaren van samen bouwen en groeien voor ogen hebben.

Bedankt voor dit interessante en leerrijke interview, Marc. En wat nu voor de volgende 20 jaar? 😉